ترجمه
و در زمین، كوههاى ثابت و استوار قرار دادیم تا (مبادا زمین) آنها (مردم) را بلرزاند و در لابلاى كوهها، (درهها و) راههاى فراخ پدید آوردیم، شاید كه آنها راه یابند.
نکته ها
كلمهى «رواسى» جمع «راسیه» به معناى ثابت است و مقصود از آن در این آیه، كوههاى پابرجا است. كلمهى «تَمید» از «مید» به معناى اضطراب چیزهاى بزرگ است. كلمه «فجاج» نیز به راههاى پهن میان دو كوه گفته مىشود، همانگونه كه راههاى باریك و تنگ بین كوهها «شعب» نام دارد.(30)
براى كوهها، فوائد بسیارى ذكر شده است، از جمله: نگهدارى برف و ذخیرهى آب براى تابستانها، جلوگیرى از تندبادهاى ناشى از جابجایى هوا، فراهم آوردن محیط مناسب براى پرورش گیاهان و جانوران، بهرهدهى انواع سنگها براى بناى ساختمان، و ...
چگونه مىتوان باور كرد كه خداوند حكیم براى جلوگیرى از تزلزل زمین، كوهها را قرار داده است، امّا براى پیشگیرى از لغزش انسانها در برابر حوادث، اولیا و پیشوایان صبور و قوى قرار نداده باشد؟!
30) قاموس.
پيام ها
1- آفرینش كوهها تصادفى نیست، بلكه بر اساس تدبیر الهى است. «جعلنا»
2- كوهها مایهى آرامش زمیناند. زمین بدون وجود كوه، به خاطر گازهاى درونى و موادّ مذابّ، در معرض لرزشهاى شدید قرار دارد. «رواسِىَ أن تمیدبهم»
3- در لابلاى موانع بزرگ نیز راههاى نجات وجود دارد. «جعلنا فیها فجاجا»
4- راههاى میان كوهها، هم وسیله دستیابى به مناطق دیگر و هم عامل هدایت به حكمت الهى است. «لعلّهم یهتدون»