ترجمه
و قوم عاد و ثمود و اصحاب رَسّ و نسل‏هاى فراوان میان آنان را (هلاك كردیم).
و براى هر یك نمونه‏هایى (براى پند گرفتن) آوردیم (و چون عبرت نگرفتند) همه را به سختى نابود كردیم.

نکته ها

«قُرون» جمع «قَرن»، در اصل به معناى جمعیّتى است كه در یك زمان با هم زندگى مى‏كنند و به چهل تا صد سال هم یك قرن گفته‏اند. «تتبیر» از دست دادنِ بزرگى و سرنگون شدن است، به صورتى كه به نابودى و هلاكت كشیده شود. [304]
اصحاب رسّ چه كسانى بودند؟
درباره‏ى قوم «رَسّ» در تفاسیر مطالب زیادى آمده است از جمله: آنان همان قوم شعیب هستند، یا این كه «رَسّ» شهرى است در «یمامه»، یا چاهى است در «انطاكیه» یا همان «رود ارس» است و یا غیر آن، ولى در كتاب «عیون اخبار الرضا» مى‏خوانیم:
امام رضاعلیه السلام فرمود: شخصى از حضرت على‏علیه السلام درباره‏ى «اصحاب رسّ» پرسید، امام‏علیه السلام پاسخ داد: بعد از طوفان نوح، درختى به نام «شاه درخت» غرس شد. مردم (این درخت را مقدّس مى‏دانستند و) در اطرافش دوازده قریه بنا كردند. نام قریه‏ها به نام ماه‏هاى ایرانى بود: فروردین، اردیبهشت، خرداد تا دوازده ماه، آنان هر ماه در یكى از قریه‏ها جشن وعید مى‏گرفتند، البتّه در قریه‏ى اسفند، عیدشان با شكوه‏تر بود و جمعیّت بیشترى جمع مى‏شدند. در آن مراسم جشن، درختى را آتش مى‏زدند و همین كه دودش بالا مى‏رفت به گریه و زارى مى‏افتادند.
خداوند پیامبرى براى آنان فرستاد و آنان را ارشاد كرد، او را تكذیب كردند، پیامبرشان نفرین كرد و آن درخت مقدّسشان خشك شد. پس از آن چاه عمیقى حفر كردند و پیامبر خدا را در آن افكندند و او را این گونه به شهادت رساندند. [305]
و در نهج‏البلاغه مى‏فرماید: «أینَ اصحابُ مدائن الرّس الّذین قَتلوا الانبیاء»

پيام ها

1- سنّت الهى فرستادن رسولان براى هدایت مردم و هلاكت تكذیب كنندگان آنان بوده است. «كذّبوا الرسل اغرقناهم... و عاداً و ثمودَ...»
2- خداوند با همه‏ى اُمّت‏ها اتمام حجّت كرده است. «و كلاً ضربنا له الامثال»
3- قهر و غضب خداوند بر كفّار، یكى از سنّت‏هاى الهى است. «و كلاً تبّرنا تتبیرا»