ترجمه
فرخنده و مبارك است كسى كه در آسمان بُرجهایى قرار داد، و در آن، خورشید و ماه تابانى نهاد.
نکته ها
كلمهى «تبارك» تنها در قالب ماضى به كار رفته و در این سوره سه بار آمده است. (در آیات یك و ده و همین آیه) و چنانكه گفته شد یا از «بَرَك»، به معناى ثابت و پایدار است، یا از «بركة» به معناى خیر زیاد.
به فرمودهى امام باقرعلیه السلام، مراد از «بروج» در این آیه ستارگانند. [338]
«سراج» به معناى خورشید است كه نورش از خودش مىباشد، چنانكه مىخوانیم: «وجعلنا الشمس سراجا» [339] و اگر نورش از بیرون باشد به آن «مُنیر» گفته مىشود. [340]
پيام ها
1- آفرینشِ ستارگان، خورشید وماه، جلوهاى از بركاتالهى است.«تبارك الّذى...»