ترجمه
و (برخى از اهل كتاب و مشركان) گفتند: خداوند فرزندى براى خود اختیار كرده است. منزّه است او، بلكه آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست و همه در برابر او فرمانبرند.
نکته ها
اهل كتاب و مشركان، هركدام به نوعى براى خداوند فرزندى مىپنداشتند؛ یهود مىگفت: عُزَیر فرزند خداست. [407] نصارى نیز حضرت عیسى را فرزند خدا معرّفى مىكردند [408] و مشركان، فرشتگان را فرزندان خدا مىدانستند. [409]این آیه ردّى است بر این توهّم غلط ونابجا، وذات خداوند را از چنین نسبتى منزّه مىداند.
خدا را با خود مقایسه نكنیم. اگر انسان نیاز به فرزند دارد بخاطر موارد ذیل است:
1- عمرش محدود است و میل به بقاى خویش و نسل خویش دارد.
2- قدرتش محدود است و نیازمند معاون و كمك كننده است.
3- نیازمند محبّت و عاطفه است و لازم است مونسى داشته باشد.
ولى خداوند از همهى این كمبودها و نیازها منزّه است، بلكه هرچه در آسمانها و زمین است، همه در برابر او متواضعند.
407) وقالت الیهود عزیر ابن اللّه« توبه، 30.
408) وقالت النصارى المسیح ابن اللّه« توبه، 30.
409) یجعلون للّه البنات« نحل، 57.
پيام ها
1- خدایى كه همه آسمانها و زمین در برابر او تسلیم هستند، چه كمبودى دارد تا از طریق فرزند گرفتن آنرا جبران كند؟! «بل له ما فى السموات»
2- خشوع وتواضع، در برابر كسى سزاوار است كه تمام هستى از آن اوست، نه بتها و طاغوتهایى كه از آفریدن حتّى یك مگس نیز عاجزند و قدرت نفع و ضررى ندارند. «كلّ له قانتون»