ترجمه
و (بیاد آور) هنگامى كه ابراهیم گفت: پروردگارا! این (سرزمین) را شهرى امن قرارده و اهل آن را، آنان كه به خدا و روز آخرت ایمان آورده‌اند، از ثمرات (گوناگون) روزى ده. (اما خداوند) فرمود: به آنهایى كه كافر شوند (نیز) بهرهى اندكى خواهم داد. سپس آنها را به قهر به سوى عذاب آتش مىكشانم و چه بد، سرانجامى است.
نکته ها
در آیات قبل، حضرت ابراهیم علیه السلام براى ذریّهى خویش درخواست مقام امامت نمود، امّا خداوند در جواب فرمود: این مقام و مرتبت به افراد ظالم نمىرسد. در این آیه حضرت ابراهیم، رزق دنیا را تنها براى مؤمنان درخواست كرد، امّا خداوند این محدویّت را نمىپذیرد واز اعطاى رزق مادّى به كفّار امتناع نمىورزد. یعنى رزق مادّى مهمّ نیست، لذا به اهل و نااهل هر دو داده مىشود، امّا مقامات معنوى و اجتماعى و رهبرى، بسیار مهم است وبه هر كس واگذار نمىشود.
پيام ها
1- انبیا علاوه بر ارشاد وهدایت، به نیازهاى مادّى مردم همانند امنیّت ومعیشت نیز توجّه داشته وبراى آن تلاش ودعا مىكنند. «ربّ اجعل هذا بلداً امناً»
2- بهرهمندى از نعمتها، زمانى لذیذ و گوارا است كه در فضاى امن، آرام و بىاضطراب باشد. «امناً وارزق»
3- در دعا، دیگران را فراموش نكنیم. به جاى «وارزقنا» فرمود: «وارزق اهله»
4- سنّت الهى آن است كه به همه مردم اعم از مسلمان و كافر، رزق دهد و این سنّت حتّى با دعاى ابراهیم علیه السلام خدشه بردار نیست. «ومن كفر فامتعه»
5 - بهرهمندى در دنیا، نشانهى لطف خداوند به انسان نیست. «ومن كفر فامتعه»
6- در كمك رسانى به همنوع، كارى به مكتب او نداشته باشید. «ومن كفر فامتّعه»
7- كامیابىهاى مادّى هرقدر باشد، نسبت به نعمتهاى آخرت اندك است. «قلیلاً»