ترجمه
خداوند آنان را به استهزا مىگیرد و آنان را در طغیانشان مهلت مىدهد تا سرگردان شوند.
نکته ها
كلمه «یَعمهون» از «عَمَه» مثل «عَمى» مىباشد، لكن «عمى» كورى ظاهرى را گویند و «عمه» كورى باطنى است. [184]
امام رضا علیه السلام در تفسیر این آیه مىفرماید: خداوند، اهل مكر و خدعه و استهزا نیست، لكن جزاى مكر و استهزاى آنان را مىدهد. [185] همچنان كه آنان را در طغیان و سركشى خودشان، رها مىكند تا سر درگم و غرق شوند. و چه سزایى سختتر از قساوت قلب و تسلّط شیطان و وسوسههاى او، میل به گناه و بىرغبتى به عبادت، همراهى و همكارى با افراد نا اهل و سرگرمى به دنیا و غفلت از حقّ كه منافقان بدان گرفتار مىآیند.
منافقان، دوگانه رفتار مىكنند و لذا با آنها نیز دو گونه برخورد مىشود؛ در دنیا احكام مسلمانان را دارند و در آخرت كیفر كفّار را مىبینند.
184) تفسیر كشّاف.
185) تفسیر نورالثقلین، ج1، ص30.
پيام ها
1- كیفرهاى الهى، متناسب با گناهان است. در برابر «انّما نحن مستهزؤن»، «اللَّه یستهزئ بهم» آمده است.
2- منافقان با خدا طرفند، نه با مؤمنان. (آنها مؤمنان را مسخره مىكنند، ولى خدا به حمایت آمده و پاسخ مسخرهى آنان را خودش مىدهد.) «اللَّه یستهزئ بهم»
3- استهزا، اگر به عنوان پاسخ باشد مانعى ندارد. نظیر تكبّر در مقابل متكبّر. «اللَّه یستهزئ بهم»
4- از مهلت دادن وزیاده بخشىهاى خداوند، نباید مغرور شد. «یمدّهم فى طغیانهم»
5 - سركشى و طغیان، زمینهاى براى سر درگمىهاست. «فى طغیانهم یعمهون»