ترجمه
بگو: اگر سراى آخرت در نزد خداوند مخصوص شماست، نه سایر مردم، پس آرزوى مرگ كنید، اگر راست مىگویید.
نکته ها
بنىاسرائیل، ادّعاهاى دروغین و خیال پردازىهاى فراوان داشتند كه برخى از آنها عبارت بود از:
* ما فرزندان و محبوبان خدا هستیم. «نحن ابناء اللّه و احبّائه» [381]
* كسى وارد بهشت نمىشود مگر آنكه یهودى و یا نصرانى باشد. «قالوا لن یدخل الجنّه الاّ من كان هوداً او نصارى» [382]
* آتش دوزخ، جز چند روزى به ما اصابت نمىكند. «لن تمسّنا النّار الاّ ایّاما معدودة»
این آیه [383] ، همهى این بافتههاى خیالى وموهومات فكرى آنها را ردّ كرده و مىفرماید: اگر این ادّعاهاى شما درست باشد و به این حرفها ایمان داشته باشید، دیگر نباید از مرگ بترسید واز آن فرار كنید، بلكه باید آرزوى مرگ كنید تا به بهشت وارد شود!
اولیاى خدا، نه تنها از مرگ نمىترسند، بلكه اشتیاق به مرگ نیز دارند. همانگونه كه حضرت على علیه السلام مىفرماید: «واللَّه لابن ابىطالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه» یعنى [384] به خدا سوگند علاقه فرزند ابوطالب به مرگ، از علاقه طفل شیرخوار به سینه مادرش بیشتر است.
آرى، باید بگونهاى زندگى كنیم كه هر لحظه آماده مرگ باشیم. [385]
381) مائده، 18.
382) بقره، 111.
383) بقره، 80.
384) بحار، ج28، ص233.
385) مرگ، همانند سفر است. راننده در صورتى از سفر مىترسد كه یا راه را نمىشناسد، یا بنزین ندارد یا تخلّف نموده است، یا جنس قاچاق حمل مىكند و یا در مقصد، محل سكونت ندارد. در حالى كه مؤمن واقعى، راه را مىداند؛ »الیه المصیر« سوخت بین راه دارد؛ »عمل صالحاً« تخلّفاتش را با توبه جبران كرده است، جنس قاچاق یعنى عمل خلاف ندارد و محل سكونتش را نیز مىداند؛ »جنّة الماوى« و لذا نمىترسد.
پيام ها
1- در برابر خیالات و موهومات، با صراحت برخورد كنید. «قل»
2- دامنهى انحصار ونژادپرستى، تا قیامت كشیده مىشود! «لكم الدار الاخرة خالصة...»
3- وجدان، بهترین قاضى است. «إن كانت... فتمنّوا الموت»
4- آمادگى براى مرگ، نشانهى ایمان واقعى و صادقانه است. «فتمنّوا الموت ان كنتم صادقین»