ترجمه
و هرگاه زیانى به مردم رسد، توبهكنان پروردگار خود را مىخوانند و به سوى او باز مىگردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتى به آنان بچشاند، گروهى از آنان به پروردگارشان شرك مىورزند.
پيام ها
1- ضررها از خود ماست، ولى رحمتها از خداوند است. «مسّ الناس ضُرٌّ - منه رحمةً»
2- گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصیبت خدا را مىخوانند، در حالى كه مؤمن باید در همه حال خدا را بخواند. «ضرّ دعوا ربّهم منیبین»
3- نشانهى فطرى بودن گرایش به خدا آن است كه هرگاه سختىها و فشارها، غبار غفلت را بر طرف كند، انسان به سوى او توجّه مىكند. «فطرت اللّه... اذا مسّ الناس ضرّ دعوا ربّهم»
4- انسان، كم ظرفیّت و ضعیف است، با اندكى زیان ناله مىكند و با چشیدن رحمت غافل مىشود. «ضرٌّ دعوا - رحمة ... یشركون»
5 - رفاه، زمینهى غفلت است. «اذاقهم منه رحمةً... یشركون»
6- گروهى از انسانها ناسپاساند. (همین كه رحمتى مىچشند، به جاى شكر، شرك مىورزند.) «اذاقهم منه رحمةً... یشركون»
7- دعاى مضطرّ مستجاب مىشود. «ضرّ دَعَوا... اذاقهم منه رحمة»
8 - زندگى بشر، آمیزهاى از تلخىها و شیرینىهاست. «ضُرٌّ... رحمة»