ترجمه
خداوندى كه ما را از فضل خویش در سراى ابدى جاى داد كه در آن جا هیچ رنجى به ما نمىرسد و درماندگى به سراغ ما نمىآید.
نکته ها
«نَصَب» به معناى تعب و رنج و «لُغوب» به معناى عجز و ناتوانى است و گاهى در افسردگى بكار مىرود.
در كشورهاى مترقّى و خانوادههاى مرفّه، آسایش پیدا مىشود ولى آرامش كمیاب است، امّا اهل بهشت هم در آسایش كاملند و هم از غمها و تحیّرها دور.
پيام ها
1- بهشت، ابدى است. «دار المقامة»
2- بهشتیان، نعمتها را از فضل خدا مىدانند، نه از عمل خود. «من فضله»
3- رنج و غم با بهشتیان حتّى تماس ندارد. «لا یمسّنا»
4- طول عمر بیش از حدّ در دنیا، خستگىآور است ولى در بهشت نه خستگى وجود دارد و نه غم. «لا یمسّنا... نَصَب... لُغوب»
5 - آسایش و آرامش بهشت، حتمى است. (جملهى «لا یمسنا» تكرار شده است