ترجمه
و (مشركان) با سختترین سوگندها، به خدا سوگند یاد كردند كه اگر هشدار دهندهاى به سراغشان بیاید از هر یك از امّتهاى دیگر هدایت یافتهتر شوند؛ پس همین كه هشدار دهندهاى برایشان آمد، جز نفرت (از حقّ) چیزى بر آنان نیفزود.
نکته ها
در تفاسیر مىخوانیم: مشركان وقتى شنیدند كه هرگاه پیامبرى براى یهودیان مىآمد آنها لجاجت مىكردند؛ سوگند یاد كردند و گفتند: ما چنین نیستیم، اگر پیامبرى براى ما بیاید بدون لجاجت تسلیم او را مىپذیریم، و از دیگر امّتها زودتر و بهتر هدایت خواهیم شد ولى همین كه پیامبر به سراغشان آمد جز نفرت چیزى از خود نشان ندادند.
خدا نكند كسانى كه در انتظار حضرت مهدى (عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف) به سر مىبرند و مىگویند: اگر بیاید ما چنین و چنان خواهیم كرد، هنگامى كه تشریف بیاورند در برابرش جبهه بگیرند.
پيام ها
1- مشركان، خدا را قبول داشتند و او را مقدّس مىشمردند و به او سوگند یاد مىكردند. «اقسموا باللّه»
2- به هر سوگندى نمىتوان اعتماد كرد. «اقسموا باللّه - فلمّا جاءهم...»
3- به عمل كار بر آید، به سخنرانى نیست. ادّعا زیاد ولى عمل كم است. «اقسموا - الاّ نفورا»
4- براى هدایت مردم، بشارت و انذار هر دو لازم است، لیكن براى جامعهى منحرف انذار مهمتر است. (كلمهى «نذیر» دو بار آمده است)