ترجمه
و اگر خداوند مردم را به سزاى آن چه انجام داده‌اند مؤاخذه نماید، هیچ جنبندهاى روى زمین باقى نمىماند، ولى (سنّت خداوند بر آن است كه) مردم را تا مدّتى معین مهلت دهد (تا خود را اصلاح نمایند)، پس همین كه مدّتشان به سر آمد (آنان را مؤاخذه مىكند.) و همانا خداوند به (احوال) بندگان خود بیناست (و هر كس را به مقتضاى كردارش جزا مىدهد).
نکته ها
امام سجّاد علیه السلام در مناجات خود مىگوید: «كان جزائى فى اول ما عصیتك النار»(587) خداوندا جزاى من در اولین گناهى كه كردم آتش بود و هر چه زنده ماندهام لطف و مهلت تو نسبت به من است كه شاید من توبه كنم.
587) صحیفه سجادیه، دعاى 16.
پيام ها
1- گر حكم شود كه مست گیرند در شهر هر آن كه هست گیرند. «و لو یؤاخذ اللّه الناس... ماترك... من دابّة»
2- گناهى كیفر دارد كه با علم و عمد انجام گیرد. «یؤاخذ... بما كسبوا»
3- فلسفه تأخیر كیفر مردم از دنیا به قیامت، بقاى نسل بشر و تداوم حیات در كره زمین است. مردم اگر با گناه هلاك شوند بشرى باقى نخواهد ماند و نسل منقرض خواهد شد «ما ترك على ظهرها من دابّة»
4- خداوند، صبور و اهل عفو و مغفرت و مهلت دادن است و مردم را فورى در دنیا به جرم عملكرد بد آنان مجازات نمىكند. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
5 - مرگ و میرها و فرصتها و مهلتها، با ارادهى الهى و داراى نظم و حساب و كتاب است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
6- مدّت عمر انسان، از پیش تعیین شده است. «اجلٍ مُسمّى»
7- مهلت خداوند به بندگان گنهكار و تأخیر مجازات آنان تا قیامت از سنّتها و برنامههاى الهى است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
8 - مهلت دادن خداوند به گنهكاران كارى عالمانه است. «بعباده بصیراً»
(دهها میلیون نفر سالها بعد از گناه توفیق توبه پیدا كردهاند و خلافكارى خود را اصلاح نمودهاند كه اگر خداوند كیفر آنان را فورى مىداد همه دوزخى مىشدند.)