ترجمه
و اگر (از مشركان) سؤال كنى: «چه كسى آسمان‏ها و زمین را آفرید؟» قطعاً خواهند گفت: «خدا» بگو: «پس آیا در آن چه از غیر خدا مى‏خوانید نظر و اندیشه كرده‏اید؟! (راستى) اگر خداوند نسبت به من ضررى را اراده كند آیا این بت‏ها مى‏توانند آن ضرر را برطرف كنند، یا (اگر) خداوند براى من لطف و رحمتى را بخواهد، آیا آنها مى‏توانند مانع آن رحمت شوند؟» بگو: «خداوند براى من كافى است. اهل توكّل تنها بر او توكّل مى‏نمایند.»

نکته ها
در قرآن بارها از اعتقاد مشركان به خالق بودن خداوند سخن به میان آمده است. علاوه بر آیه‏ى مورد بحث، بنگرید به: سوره‏ى عنكبوت، آیات 61 تا 63 و سوره‏ى لقمان آیه‏ى 24 و سوره‏ى زخرف آیات 9 و 87.
كلمه‏ى «ضُرٌّ» در برابر رحمت، به معناى هر گونه گرفتارى است.
ضمیر «هُنّ» براى مؤنث است و در این جا براى بت‏ها به كار رفته، زیرا عرب‏ها بت‏هاى بزرگ را به نام مؤنث مى‏خواندند. نظیر: «لات»، «مناة»، «عُزّى‏»

پيام ها
 1- بت پرستان خالقیّت خداوند را قبول داشتند. (لكن براى بت‏ها نقش ربوبیّت و شفاعت را قائل بودند). «لیقولنّ اللَّه»
 2- بت‏ها هیچ نقشى در برابر اراده‏ى خداوند ندارند. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
 3- كسى لایق پرستش است كه قدرتِ رساندن سود و دفع زیان را داشته باشد. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
 4- دفع ضرر مهم‏تر از جلب منفعت است. («كاشفات ضُرّ» قبل از «مُمسِكات رحمته» آمده است).
 5 - توكّل تنها بر خداوند جایز است. (كلمه‏ى «علیه» قبل از «یتوكّل» آمده كه بیانگر انحصار است).
 6- خداوند از هر جهت پیامبرش را تكفّل و كفایت مى‏كند. «حَسْبى اللّه»(كلمه «حَسْبى» مطلق آمده كه شامل همه چیز مى‏شود).