ترجمه
(متّقین) كسانى هستند كه در راحت ورنج انفاق مىكنند وخشم خود را فرو مىبرند و از (خطاى) مردم مىگذرند، و خداوند نیكوكاران را دوست مىدارد.
نکته ها
این آیه، بدنبال محكوم كردن ربا در آیات قبل، از انفاق و عفو و گذشت و تعاون تمجید مىكند.
یك واقعهى تاریخى
آوردهاند: روزى یكى از خدمتكاران امام سجاد علیه السلام در موقع شستشوى سر و صورت آن حضرت، ظرف آب از دستش افتاد و سر امام علیه السلام را زخمى كرد. امام به او نگاهى كرد. او دریافت كه امام ناراحت شده است. بلافاصله گفت: «والكاظمین الغیظ»، امام فرمود: من خشم خود را فرو بردم. او دوباره گفت: «والعافین عن الناس»، امام فرمود: ترا عفو كردم. او گفت: «واللّه یحبّ المحسنین» امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستى.[149]
امام صادقعلیه السلام فرمود: هیچ بندهاى نیست كه خشم خود را فرو ببرد، مگر آنكه خداوند عزّت او را در دنیا و آخرت فزونى بخشد. خداوند فرمود: «و الكاظمین الغیظ... و اللّه یحبّ المحسنین» این پاداش فروبردن آن خشم است.[150]
149) تفسیر مجمعالبیان و روحالبیان.
150) كافى، ج2، ص 110.
پيام ها
1- تقوا، از انفاق جدا نیست. «اُعدّت للمتّقین الّذین ینفقون...»
2- انفاق، سخاوت مىخواهد نه ثروت. «فى السرّاء والضرّاء»
3- نه در حال رفاه از محرومان غافل باشیم، و نه در تنگدستى بگوییم كه ما خود گرفتاریم. «فى السرّاء والضرّاء»
4- متّقین محكوم غرایز نیستند، آنان حاكم ومالك خویشتناند. «الكاظمینالغیظ»
5 - تقوا، از سعهى صدر جدا نیست. «والعافین عن الناس»
6- متّقى، منزوى نیست، بلكه با مال و اخلاق خوب خود، با مردم معاشرت مىكند. «ینفقون، كاظمین، عافین»
7- در عفو خطاكار، ایمان او شرط نیست. «والعافین عن الناس»
8 - كسى كه مىخواهد محبوب خدا شود باید از مال بگذرد و خشم وغضب را فرو برد. «واللّه یحبّ المحسنین»
9- انفاق به محرومان و گذشت از خطاى مردم، از مصادیق احسان و نیكوكارى است. «ینفقون، كاظمین، عافین، محسنین»