ترجمه
بزودى در دلهاى كسانى كه كفر ورزیدند، بیم خواهیم افكند، زیرا چیزى را با خدا شریك كردهاند كه بر (حقّانیّت) آن (خداوند) دلیلى نازل نكرده است و جایگاه آنان آتش دوزخ است و چه بد است جایگاه ستمگران.
نکته ها
پس از شكست مسلمانان در اُحد، ابوسفیان ولشكریانش كه هنوز در اطراف مدینه بودند، گفتند: مسلمانها نابود شدند وباقیمانده آنان گریختند، خوب است بازگردیم وآنها را ریشهكن كنیم. ولى خداوند آنچنان رعبى در دل آنان افكند كه مانند شكستخوردگان به مكّه بازگشتند، چون نگران حمله مسلمانان بودند.[164]
164) مناقب، ج1، ص 126.
پيام ها
1- خداوند، مسلمانان را با القاى ترس بر قلب دشمن یارى مىكند. «سنلقى فى قلوب الّذین كفروا الرعب»
2- تكیه به غیر خدا، شرك و عامل ترس است. همان گونه كه ایمان و یاد خدا عامل اطمینان مىباشد. «الرعب بما اشركوا»
3- مشرك، بر ادّعاى شرك برهان ندارد. «مالم ینزّل به سلطاناً»
4- اصول عقاید باید بر اساس منطق و استدلال باشد. «لمینزّل به سلطاناً»
5 - برهان، نورى الهى است كه بر دلها نازل مىشود و مشركین این نور را ندارند. «لم ینزّل به سلطاناً»
6- شرك، ظلم است. لذا پایان آیه مىفرماید: «بئس مثوى الظالمین»