ترجمه
(خردمندان مىگویند:) پروردگارا! آنچه را به واسطهى پیامبرانت به ما وعده دادهاى، به ما مرحمت فرما و ما را در روز قیامت خوار مساز، كه البتّه تو خلاف وعده انجام نمىدهى.
نکته ها
در این چند آیه، خداوند متعال مسیر رشد خردمندان و اولوا الالباب را این گونه ترسیم مىكند: یاد خدا، فكر، رسیدن به حكمت، تسلیم انبیا شدن، استغفار، خوب مردن، در انتظار الطاف الهى و نجات از رسوایى و خوارى.
در آیات قبل ایمان خردمندان به خداوند و قیامت مطرح بود و در این آیه ایمان به نبوّت نیز مطرح شده است. «ما وعدتنا على رسلك»
تكرار «ربّنا» در سخنان اولواالالباب، نشان شیفتگى آنان به ربوبیّت الهى است.
اولوا الالباب، هم عزّت دنیا را مىخواهند و هم عزّت آخرت را. جملهى «آتنا ما وعدتنا على رسلك» مربوط به دنیاست كه خداوند وعده نصرت به اهل حقّ داده است: «انّا لننصر رسلنا»[218] وجملهى «و لاتخزنا» مربوط به عزّت در آخرت است.
218) غافر، 51.
پيام ها
1- وفاى به وعده، از شئون ربوبیّت الهى است. «ربّنا اتنا ما وعدتنا»
2- گرچه خداوند به وعدههاى خود وفا مىكند، لكن ما نیز باید دعا كنیم. «اتنا ما وعدتنا»
3- خردمندان به همهى انبیا وهمه وعدههاى الهى ایمان دارند. «ماوعدتنا على رسلك»
4- نهایت آرزوى خردمندان، رسیدن به الطاف الهى و نجات از دوزخ و رسوایى در قیامت است. «اتنا ما وعدتنا، ولاتخزنا یوم القیمة»
5 - بیم و امید باید در كنار هم باشد. «اتنا ما وعدتنا... ولاتخزنا»