ترجمه
(برخلاف ادّعاى یهودیان و مسیحیان،) ابراهیم نه یهودى بود و نه نصرانى، بلكه او فردى حقگرا و تسلیم خدا بود و هرگز از مشركان نبود.
نکته ها
«حَنَف»، به معناى گرایش به حقّ است و در مقابل آن واژهى «جَنَف»، معنى گرایش و تمایل به باطل را مىدهد. بنابراین «حَنیف» به كسى گفته مىشود كه در مسیر باشد، ولى بتپرستان آن را در مورد خود بكار مىبردند و مشركان نیز «حُنفاء» خوانده مىشدند.
این آیه، با آوردن كلمهى «مسلماً» در كنار كلمهى «حنیفاً»، هم دامن ابراهیم را از لوث شرك پاك كرده است و هم دامن این كلمهى مقدّس را از لوث مشركان.[66]
امام صادقعلیه السلام در تفسیر عبارت «حنیفاً مسلماً» فرمودند: «خالصاً مخلصاً لیس فیه شىء من عبادة الاوثان» یعنى ابراهیم شخصى خالص و برگزیده بود كه در او ذرهاى از پرستش بتها نبود.[67]