ترجمه
پس چون شب بر او پرده افكند ستاره‏اى دید، گفت: این پروردگار من است. پس چون غروب كرد، گفت: من زوال پذیران را دوست ندارم.

نکته ها
در زمان ابراهیم‏علیه السلام ستاره‏پرستى رایج بوده و ستاره را در تدبیر هستى مؤثّر مى‏پنداشتند.
سؤال: آیا پیامبر بزرگى همچون حضرت ابراهیم حتّى براى یك لحظه مى‏تواند ستاره یا ماه و یا خورشید را بپرستد؟
پاسخ: مجادله و گفتگوى حضرت ابراهیم با مشركان، از باب مماشات و نشان دادن نرمش در بحث، براى رد عقیده‏ى طرف است، نه اینكه عقیده‏ى قلبى او باشد زیرا شرك با عصمت منافات دارد. گفتن كلمه‏ى «یا قوم» در دو آیه‏ى بعد نشانه‏ى مماشات در گفتن «هذا ربّى» است، به همین دلیل وقتى غروب ماه و خورشید را مى‏بیند، مى‏گوید: من از شرك شما بیزارم، و نمى‏گوید از شرك خودم (آیه 78).
به علاوه در آیه‏ى قبل خواندیم كه خداوند، ملكوت آسمان‏ها و زمین را به ابراهیم نشان داد و او به یقین رسید و آغاز این آیه با حرف «فاء» شروع شد، یعنى نتیجه آن ملكوت و یقین این نوع استدلال بود.
موجودى كه طلوع و غروب دارد، محكوم قوانین است نه حاكم بر آنها. ابراهیم، ابتدا موقّتاً پذیرش آن را اظهار مى‏كند تا بعد با استدلال ردّ كند.

پيام ها
1- یكى از شیوه‏هاى احتجاج، اظهار همراهى با عقیده‏ى باطل و سپس ردّ كردن آن است. «هذا ربّى»
2- بیدار كردن فطرت‏ها، فعال كردن اندیشه‏ها و توجّه به احساسات، از بهترین شیوه‏هاى تبلیغ است. «لا اُحبّ الافلین»
3- محبوب واقعى كسى است كه محدود به مكان، زمان و موقّت نباشد. «لاأحبّ الافلین»
4- معبود، باید محبوب و عبادت باید عاشقانه باشد، روح دین، عشق است. «لاأحبّ الافلین»