ترجمه
و كیست ظالم‏تر از آنكه بر خدا دروغى بست و یا گفت: به من وحى شده، در حالى كه چیزى به او وحى نشده است. و نیز آن كس كه گفت: به زودى من هم مثل آنچه خدا نازل كرده نازل مى‏كنم. و (اى پیامبر!) اگر ببینى زمانى را كه ستمگران در سكرات مرگ قرار گرفته و فرشتگان (براى قبض روح آنان) دست‏هاى (قدرت) خویش را گشوده و فرمان جان دادن مى‏دهند (و مى‏گویند:) امروز به خاطر نسبت‏هاى ناروا كه به خداوند مى‏دادید و از آیات او سرپیچى مى‏كردید، به عذاب خواركننده كیفر داده خواهید شد.

نکته ها
در شأن نزول این آیه چنین آمده است: شخصى به نام «عبدبن سعد» از نویسندگان وحى بود. رسول خداصلى الله علیه وآله او را به خاطر خیانتى طرد كرد. او هم مردم را جمع كرده و مى‏گفت: من نیز مى‏توانم آیاتى مثل قرآن بیاورم.
بعضى هم شأن نزول آیه را ادّعاى پیامبرى «مسیلمه كذّاب» دانسته‏اند كه در اواخر عصر پیامبر صلى الله علیه وآله پیش آمد و آیه را مدنى پنداشته‏اند كه به امر پیامبر در اینجا گنجانده شده است.
«غَمَرات» از «غمره»، به‏معناى شداید لحظه‏ى مرگ است كه انسان را در كام خود فرومى‏برد.
برخى از مدّعیان پیامبرى عبارت بودند از: مسیلمه در یمن، أسود عنسى در یمن، طلیحه اسدى در بنى‏اسد. [415]
امام صادق علیه السلام فرمود: مراد از عذاب هون، مرگ در حال تشنگى است. [416]
امام باقرعلیه السلام كسانى را كه بى‏جهت ادّعاى امامت كنند، از مصادیق این آیه دانسته‏اند. [417]

پيام ها
1- افترا به خداوند ظلم فرهنگى است و ادّعاى رهبرى از سوى نااهلان، بزرگ‏ترین ظلم است. «و مَن أظلم ممّن افترى... أو قال اوحى الىّ»
2- دشمن حقّ، یا حقّ را پایین مى‏آورد، یا خود را بالا مى‏برد. ابتدا مى‏گوید: قرآن افسانه است، اگر موفّق نشد، مى‏گوید: من هم مى‏توانم مثل قرآن حرف‏هاى جالب بزنم. «سأنزل مثل ما أنزل اللّه» در جاى دیگر مى‏خوانیم: «لو نشاء لقلنا مثل هذا» [418]
3- مدّعیان ناأهل ودروغین مناصب دینى، بدجان مى‏دهند. «ولو ترى اِذِالظّالمون...»
4- كیفرهاى اخروى از لحظه‏ى مرگ شروع مى‏شود، به كافران مى‏گویند: جان بده، بمیر، «أخرجوا أنفسكم» كه همراه با نوعى تحقیر است.
5 - روح انسان از جسم او مجرّد و مستقلّ است. «أخرجوا أنفسكم»
6- كیفر توهین به‏وحى ودین، عذاب مهین وخواركننده است. «تجزون‏عذاب‏الهون»