ترجمه
و موسى براى (آمدن به) میعادگاه ما، از قوم خود هفتاد مرد را برگزید. پس همین كه (در پى درخواست دیدن خدا) زمین لرزه آنان را فرا گرفت گفت: پروردگارا! اگر مى‏خواستى، مى‏توانستى آنها و مرا پیش از این (آمدن به طور) بمیرانى، آیا مارا به خاطر كارهاى بى‏خردان ما هلاك مى‏كنى؟ این صحنه جز آزمایشى از جانب تو نیست كه با آن، هر كه را (سزاوار بدانى و) بخواهى گمراه مى‏كنى و هر كه را بخواهى (و لایق بدانى) هدایت مى‏كنى، تو ولىّ و سرپرست مایى، پس ما را ببخشاى و بر ما رحم كن، كه تو بهترین آمرزندگانى.

نکته ها
در این كه حضرت موسى علیه السلام یك میقات یا چند میقات داشته و مرگ و هلاكت در میقات، به خاطر تقاضاى دیدار خدا بوده یا گوساله‏پرستى مردم، گفتگوهایى است كه در فهم آیه نقشى ندارد و از آن چشم مى‏پوشیم.
یاران موسى علیه السلام با دیدن آن همه معجزات، باز هم تقاضاى دیدن خدا یا شنیدن صداى خدا را داشتند، درحالى كه آن هفتاد نفر، برگزیده‏ى حضرت موسى از میان هفتصد نفر بودند كه به كوه طور رفته و گرفتار قهر الهى شدند، زیرا كسى كه معجزه‏اى دید، نباید بهانه بیاورد.
در عدد «هفتاد» نیز مانند عدد «چهل»، راز و رمزى نهفته است.
وقتى برگزیدگان پیامبرى همچون موسى علیه السلام چنین از كار درآیند، چگونه مى‏توان گفت: مردم عادّى، امام را برگزینند؟! حضرت مهدى علیه السلام در پاسخ كسى كه پرسید چرا مردم حقّ انتخاب امام را ندارند؟ فرمودند: حضرت موسى كه هفتاد نفر را انتخاب كرد معلوم شد لایق نبودند، پس وقتى انتخاب شدگان پیامبرى مثل موسى منحرف شدند، انتخاب‏شدگان مردم چه وضعى خواهند داشت. [285]

پيام ها
1- براى حضور در مراكز مهم و مسائل حسّاس، باید گزینش انجام شود و افرادى انتخاب شوند، نه هر كس و در هر سطحى حاضر شود. «واختار موسى»
2- مردن، از تحمّل فشار حرف مردم آسانتر است. «لو شئت أهلكتهم من قبل و ایّاى» (یعنى اى كاش قبل از آمدن مردم همراه من به كوه طور، جان ما را مى‏گرفتى كه تحمّل اینكه بگویند: تو بهترین‏ها را برگزیدى و به قتلگاه بردى و آنان را نابود كردى و... سخت‏تر است.)
3- پیامبران در حركات خود، به ظاهر عمل مى‏كنند نه به علم غیب. از این رو گاهى برگزیدگان انبیا نیز نالایق در مى‏آیند. «بما فعل السفهاء منّا»
4- گاهى آتش قهر الهى چنان فراگیر است كه خشك و تر را با هم مى‏سوزاند. «أتهلكنا بما فعل السفهاء» (خوبان را به خاطر سكوت و بى‏تفاوتى)
5 - بهانه‏گیرى، نشانه‏ى سفاهت است. «السفهاء»
6- بلاها و حوادث، گاهى آزمایش الهى است، «اِن هِىَ الاّ فتنتك...» كه در آن افراد شناخته شده و صف‏ها از هم جدا مى‏شود. «تضلّ... تهدى»
7- ستایش خداوند پیش از دعا، از آداب دعاست. «أنت ولیّنا فاغفرلنا»
8 - تا صفحه‏ى روح از آلودگى گناه پاك نشود، رحمت الهى را جذب نمى‏كند. «اغفر لنا و ارحمنا»
9- آمرزش و عفو الهى، (بر خلاف بخشش مردم كه یا با تأخیر است، یا همراه با منّت و تحقیر،) بهترین بخشایش‏هاست. «خیر الغافرین»