ترجمه
(خداوندا!) براى ما در این دنیا و در آخرت، خیر و نیكى مقرّر كن كه ما به سوى تو رهنمون و بازگشت كرده‏ایم. (خداوند) فرمود: عذابم را به هر كس كه بخواهم (و مستحقّ باشد) مى‏رسانم، و(لى) رحمتم همه چیز را فرا گرفته است، پس به‏زودى آن (رحمتم) را براى كسانى كه تقوى دارند و زكات مى‏دهند و آنان كه به آیات ما ایمان مى‏آورند، مقرّر مى‏دارم.

نکته ها
این آیه، بیان دعاى دیگر حضرت موسى علیه السلام در پى خواسته‏ى قبلى است.
«هُدنا» اشاره دارد به توجّه آنان به سوى خدا وتوبه كردن از راه منحرفان و راه كسانى كه تقاضاى نابجاى دیدار خدا را داشتند.
به نقل ابن عبّاس، هنگامى كه آیه‏ى «و رحمتى وَسِعَت كلّ شى‏ء» نازل شد، شیطان نیز در رحمت الهى طمع كرد و گفت: عبارت «كلّ شى‏ء»، شامل من هم مى‏شود. خداوند براى رفع این توهّم فرمود: «سأكتبها للّذین یتّقون...»
آرى، سفره‏ى رحمت الهى گسترده است و به همه كس مى‏رسد، امّا شمول رحمت براى غیر مؤمنان، به تفضّل الهى و به بركت مؤمنان و به طفیل آنان است. [286]
در روایت آمده است كه شخصى در نماز مى‏گفت: «اللهمّ ارحمنى و محمّداً و لاترحم معنا احداً»، خدایا! تنها من و محمّد صلى الله علیه وآله را مشمول رحمت خود قرار بده، نه هیچ كس دیگرى را. پیامبر صلى الله علیه وآله پس از نماز در انتقاد به او فرمود: رحمت نامنتهاى الهى و موضع وسیع و نامحدود را محدود ساختى! [287]

پيام ها
1- بهترین گام‏ها و كارها، با ثبات‏ترین آنهاست. «واكتب لنا»
2- انبیا در فكر تأمین سعادت دنیا و آخرت مردمند. «واكتب لنا فى هذه الدنیا حسنة و فى الآخرة»
3- از بهترین دعاها، جامع‏ترین آنهاست. «فى هذه الدّنیا حسنة و فى الآخرة»
4- بازگشت خالصانه به سوى خدا، راه دریافت الطاف الهى است. «هُدنا»
5 - رحمت الهى نامحدود است، اگر كسى به آن نرسید، تقصیر از خود اوست. «رحمتى وسعت كلّ شى‏ء» نقصى در فاعلیّت رحمت الهى نیست، بلكه نقص در قابلیّت و استقبال ماست.
6- رحمت خداوند فراگیر است، ولى عذاب الهى چنین نیست. «رحمتى وسعت... عذابى اُصیب به مَن اشاء»
7- اصل، رحمت الهى است و عذاب او عارضى است. (براى رحمت، فعل ماضى «وَسعت»، ولى براى عذاب فعل مضارع «اُصیب» آمده است)
8 - دعاى انبیا نیز در چهارچوب حكمت و قانون الهى مستجاب مى‏شود. «اكتب لنا... سأكتبها للّذین...»
9- با وجود تقوا و عمل به تكالیف، شمول رحمت الهى حتمى است، «سأكتبها للّذین...» ولى با وجود گناه و معصیت، عذاب حتمى نیست، زیرا با توبه و استغفار، امكان مغفرت وجود دارد. «عذابى اصیب به من اشاء»
10- رحمت الهى بى‏نهایت است، امّا شرط بهره‏ورى از آن، تقوا، پرداخت زكات و ایمان است. «یتّقون... الزّكاة... یؤمنون» بنابراین كسى كه زكات نمى‏دهد و یا بى‏تقوا مى‏باشد، از رحمت الهى محروم و در معرض عذاب الهى است.
11- زكات، در شریعت یهود نیز بوده است. «یؤتون الزكاة»
12- آنچه سبب دریافت الطاف الهى است، ایمان به تمام آیات است، نه بعض آنها. «بآیاتنا یؤمنون»