ترجمه
و پروردگارت را از روى خوف وتضرّع، آهسته و آرام در دل خود و در هر صبح و شام یاد كن و از غافلان مباش.
نکته ها
در آیهى قبل، آداب تلاوت قرآن بیان شد و این آیه آداب ذكر و دعا مىباشد كه باید با تضرّع و خشوع و بیم و امید همراه باشد.
كلمهى «آصال» جمع «اصیل»، به معناى نزدیك غروب و شامگاهان و كلمهى «غُدوّ» جمع «غدوة»، به طلوع فجر تا طلوع خورشید گفته مىشود.
بعضى گفتهاند مراد از «ذكر» در این آیه، نمازهاى واجب در شبانه روز است. و از ابنعباس نقل شده كه بر اساس این آیه، امام جماعت باید در نماز صبح و شب قرائتش با صداى بلند باشد به مقدارى كه مأمومین بشنوند، نه زیادتر از آن.
پيام ها
1- پیامبران نیز باید پیوسته به یاد خدا باشند، تا چه رسد به دیگران. «واذكر ربّك»
2- قرآن، علاوه بر ذكر زبانى، ذكر قلبى و یاد درونى را هم مىستاید. «فى نفسك»
3- یاد خدا وقتى غفلتزدایى مىكند كه بدون تظاهر و سر وصدا باشد، وگرنه خودش نوعى سرگرمى و غفلت مىشود. «تضرّعاً و خیفةً و دونالجهر»
4- ربوبیّت خداوند دائمى است، پس سزاوار است كه یاد او هم پیوسته باشد. «واذكر ربّك... بالغدوّ و الاصال»
5 - آن ذكر و یادى بیمه كنندهى انسان است كه عاشقانه و سوزناك و پیوسته و در هر صبح و شام باشد. «تضرّعاً... بالغدوّ و الاصال»
6- در آغاز هر روز و هنگام شروع به كار و تصمیمگیرى و در پایان هر روز و هنگام جمعبندى و نتیجهگیرى باید به یاد خدا بود. «بالغدوّ و الاصال»
7- آنان كه هر صبح و شام، خدا را یاد نمىكنند، از غافلانند. « واذكر... ولاتكن من الغافلین»