ترجمه
و اهل بهشت، دوزخیان را صدا زنند كه ما آنچه را پروردگارمان وعده داده بود، حقّ و راست یافتیم (و به آن رسیدیم)، آیا شما وعدههاى پروردگارتان را حقّ یافتید؟ (ما در لذّت و نعمتیم، آیا شما هم در رنج و عذابید؟) گویند: آرى. پس منادى میان آنان اعلام كند كه لعنت خدا بر ستمكاران باد.
نکته ها
در اینكه مؤذّنِ قیامت چه كسى مىباشد اقوالى بیان شده است، از جمله: خداوند، اسرافیل، جبرئیل، مأموران جهنّم و مأموران بهشت، امّا در روایات شیعه [117] و برخى احادیث اهلسنّت (مانند روایات حاكم حَسكانى) مىخوانیم كه آن مؤذّن، حضرت على علیه السلام است، همان گونه كه سوره برائت را كه شامل اعلام برائت از مشركین در دنیا بود در مكّه خواند، قرائت قطعنامههاى برائت و لعنت الهى نسبت به مشركان، در آخرت نیز از زبان على علیه السلام خواهد بود. [118] همچنان كه به بهشتیان نیز آن حضرت سلام خواهند داد. [119]
پیامبر صلى الله علیه وآله پس از جنگ بدر، خطاب به كشته مشركان فرمود: «انّا وجدنا ما وعد ربّنا حقّاً فهل وجدتم ما وعد ربّكم حقّاً»، اصحاب سؤال كردند: چگونه با اجسادى كه مردهاند تكلّم مىكنید؟ حضرت فرمودند: به خدا سوگند! همهى آنان كلام مرا بهتر از شما شنیدند. چنانكه حضرت على علیه السلام نیز كشتههاى خوارج را با همین آیه مورد خطاب قرار دادند. [120]
117) تفسیر نورالثقلین
118) تفسیر نمونه
119) تفسیر اثنى عشرى
120) تفسیر اثنى عشرى
پيام ها
1- در قیامت، بهشتیان و دوزخیان با یكدیگر گفتگو دارند. «نادى...» بهشت و جهنّم به گونهاى است كه بهشتیان پس از استقرار، مىتوانند از دوزخیان خبر بگیرند.
2- در قیامت مؤمنان و كافران، وعدههاى الهى را حقّ و عملى مىیابند. «قد وجدنا ما وعدَنا ربُّنا حقّاً»
3- خداوند توسط اهل بهشت، از دوزخیان اعتراف مىگیرد، تا شرمندگى و فشار بیشترى بر آنان وارد شود. [121] «قالوا نعم»
4- دادگاه قیامت، با شعار، مرگ بر ستمگران پایان مىیابد. «لعنة اللّه على الظالمین»
121) تفسیر المیزان