ترجمه
همانا پروردگار شما خداوندى است كه در شش روز (و دوران) آسمان‏ها و زمین را آفرید و سپس بر عرش (جایگاه قدرت و تدبیر جهان) مستولى شد. او روز را به وسیله‏ى شب كه به سرعت آن‏را دنبال مى‏كند مى‏پوشاند و خورشید و ماه وستارگان را (آفرید) كه تسلیم فرمان اویند. آگاه باشید كه آفرینش و تدبیر تنها از آنِ اوست! خجسته و مبارك است خداوندى كه پروردگار جهانیان است.

نکته ها
در آیه‏ى قبل، سخن از محو شدن هر چیز و هر كس در قیامت بود، جز خداوند، «ضلّ عنهم...» در اینجا معرّفى پروردگار واقعى است.
«یوم»، غیر از «نهار» است. «نهار»، روزِ در برابر شب است، ولى «یوم»، گاهى به معناى روز است و گاهى به معناى شبانه روز و گاهى هم به روزگار و دوره، یوم گفته شده است و در این آیه، معناى اخیر مراد است.
«تبارك» از «بركت»، به معناى بقا و ماندگارى است. «بَرَك»، سینه‏ى شتر است، وقتى كه شتر سینه‏اش را بر زمین مى‏گذارد، نشانه‏ى استقرار و ماندن اوست. آنگاه به هر صفتى كه پایدار و بادوام باشد و هر موجودى كه داراى عمر طولانى یا آثار مستمرّى باشد، بركت گفته شده است. «بِركه»، نیز جایى است كه مدّتى طولانى آب در آن مى‏ماند و ذخیره مى‏شود.
با توجّه به قرائن موجود در این آیه و آیات دیگر قرآن، منظور از «خلق»، آفرینش نخستین و منظور از «امر»، جعل و وضع قوانین حاكم بر هستى است كه آفریده‏ها را در مسیر خود هدایت مى‏كند. [137]
«استوى على العرش»، كنایه از قدرت، سلطه، تدبیر، هدایت و اداره كامل جهان است. در زبان فارسى هم، بر تخت نشاندن یا از تخت نشستن، یعنى بر اوضاع مسلّط شدن و قدرت و حكومت را به دست گرفتن. البتّه ممكن است «عرش»، كنایه از جهان ماوراى ماده و «كرسىّ» كنایه از جهان مادّه باشد، چنانكه در آیةالكرسى مى‏خوانیم: «وسع كرسیّه السموات و الارض». [138]
همان گونه كه خداوند خورشید و ماه و ستارگان را براى هدایت و استفاده‏ى مخلوقات مسخّر آنان قرار داد، رسالت وامامت واهل‏بیت علیهم السلام را نیز در مسیر استفاده و هدایت آنان قرار داد، چنانكه به نقل شیعه و سنّى پیامبر صلى الله علیه وآله فرمودند: «النّجوم أمان لاهل الارض و اهل‏بیتى أمان لامّتى» [139]
خداوند گرچه قدرت دارد كه همه‏ى هستى را در یك لحظه خلق كند، ولى تأنّى و تدریج، سنّت اوست، لذا هستى را در شش دوره آفریده است. چنانكه عجله و شتاب بى‏دلیل، امرى شیطانى و راه نفوذ و تسلّط اوست. پیامبر صلى الله علیه وآله فرمودند: «التّأنّى من الرّحمن و العجلة من الشیطان». حضرت على علیه السلام نیز فرمود: اگر خدا مى‏خواست آسمان و زمین را در كمتر از یك چشم بهم زدن مى‏آفرید، ولى ترتیب و مرور را مثالى براى اُمناى خود و حجّتى بر خلقش قرار داد. [140] مولوى مى‏گوید:
مكر شیطان است تعجیل و شتاب‏ خوى رحمن است صبر و احتساب
با تأنّى گشت موجود از خدا تا به شش روز این زمین و چرخ‏ها
ورنه قادر بود كز كُن فَیكون‏ صد زمین و چرخ آوردى برون
آدمى را اندك اندك آن همام‏ تا چهل سالش كند مردى تمام
این تأنّى از پى تعلیم توست‏ صبر كن در كار، دیر آى و درست

پيام ها
1- آفریدگار هستى، لایق تدبیر و مدیریّت آن است. «ربّكم اللّه الّذى خلق...»
2- عرش، مركز مدیریّت و تصمیم‏گیرى خداوند است. «استوى على العرش»
3- تعقیب دائمى شب و روز، تنها با كروى بودن و حركت داشتن زمین ممكن است. «یطلبه حثیثاً»
4- هستى، هم نظام دارد و هم تسلیم اراده‏ى خداست. «مسخرات بأمره»
5 - هم آفرینش به دست خداست، هم اداره و تدبیر آفریده‏ها. «له الخلق والامر»
6- خداوند سرچشمه‏ى بركات است. «تبارك اللّه»
7- نزول بركات، از ربوبیّت خداوند است. «تبارك اللّه ربّ العالمین»
8 - تمام هستى در حال تكامل و تحت تربیت الهى است. «ربّ العالمین»