1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 206
تفسير 7. الأعراف آية 99
Number of verses: 206
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ 99
آیا آنها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند؟! در حالی که جز زیانکاران، خود را از مکر (و مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند!

ترجمه
پس آیا از مكر خدا (و عذاب ناگهانى او) ایمن شدند؟ با آنكه جز افراد زیانكار، كسى احساس ایمنى از مكر خدا نمى‏كند.

نکته ها
«مكر»، گرچه در فارسى به معناى نیرنگ و حیله است، امّا در لغت عرب، به معناى تدبیر و چاره‏اندیشى براى بازگرداندن از هدف است، چه حقّ باشد چه باطل. مكر خدا، تدبیر الهى است كه نقشه‏ى كفّار را بر هم مى‏زند.
حتّى پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام نیز خود را در امان نمى‏دانستند و همواره مراقب اعمال خود بوده‏اند تا مبادا از آنان لغزشى سربزند، لذا پیامبر صلى الله علیه وآله فرمود: «انّى اخاف اِن عصیتُ ربّى عذاب یوم عظیم» [190]
راوى مى‏گوید پشت سر امام صادق علیه السلام نماز مى‏خواندم كه حضرت در نماز فرمود: «الّلهم لاتؤمنّى مَكرك»، خداوندا! مرا از مكر خودت غافل و ایمن نگردان. آنگاه حضرت فرمود: «فلایأمن مكر اللّه الاّ القوم الخاسرون» [191]
حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: حتّى بر نیكوكاران این امّت از كیفر الهى ایمن مباش، زیرا خداوند مى‏فرماید: «فلایأمن مكر اللّه الاّ القوم الخاسرون». [192]
در حقیقت ایمن نبودن از مكر الهى، به معنى توجّه به از مسئولیّت‏ها و تكالیف و ترس از كوتاهى در انجام وظایف است.


190) انعام، 15
191) تفسیر نمونه‏
192) نهج البلاغه، حكمت 377

پيام ها
1- براى احساس مسئولیّت، احتمال خطر كافى است. «أفَأمِن...»
2- به نظام آرام موجود مغرور نشویم و هرگز خود را مصون ندانیم. «أفَأمِن اهل القُرى...» آرى، عذاب‏ها مخصوص اقوام پیشین نیست، قانون الهى شامل همه‏ى اقوام در هر زمانى مى‏شود.
3- اگر خداوند اراده كند، مى‏تواند قهر خویش را در زمانى نازل كند كه هیچ راه چاره‏اى نباشد و شبانه همه را نابود كند. «بیاتاً و هم نائمون»
4- انسان با همه‏ى تدبیر و ابتكار و پیشرفت، نباید از عذاب الهى آسوده خاطر باشد. «أفأمِن... او أمن...»
5 - از اسباب توجّه و غفلت‏زدایى، طرح احتمال خطر است. «أفأمن، أو أمِن»
6- خواب غفلت وسرگرمى‏هاى نابجا، زمینه‏ى قهر الهى است. «نائمون... یلعبون»
7- زندگى بدون ایمان و تقوا، بازیچه‏اى بیش نیست. «و هم یلعبون»
8 - هرگز از قهر الهى احساس ایمنى نكنیم. «أفأمن... او أمن... أفأمنوا مكر اللّه» آرى، زیستن همراه با بیم و امید مطلوب است.
9- كسانى كه نسبت به مكر و قهر خدا بى‏خیالند، زیان‏كارند.«فلایأمن... الخاسرون»

Copyright 2015 almubin.com