ترجمه
مرگ بر این انسان (سركش) كه چه ناسپاس است.
(مگر خداوند) او را از چه چیز آفریده است.
از نطفهاى ناچیز آفریدش و سامانش بخشید.
سپس راه (سعادت) را براى او آسان و فراهم نمود.
آنگاه او را میراند و در گورش نهاد.
پس هر زمان كه بخواهد او را برانگیزد.
هرگز (چنین نیست)كه هنوز آنچه را كه خدا به او فرمان داده، انجام نداده است.
نکته ها
در میان انواع برخوردهایى كه با مردگان مىشود، دفن آنها در گور، شیوهاى است كه خداوند به انسان آموخته است. در آیه 31 سوره مائده مىخوانیم: «فبعث الله غراباً یبحث فى الارض لیریه كیف یوارى سوءة اخیه» آنگاه كه قابیل در فكر چارهجویى و پنهان كردن جسد بىجان برادرش هابیل بود، خداوند با فرستادن كلاغى، دفن در خاك را به او آموخت.
پيام ها
1- انسانِ كافر و ناسپاس مورد لعن خداست. «قتل الانسان ما اَكفره»
2- در شیوه تبلیغ گاهى باید براى گروهى تند سخن گفت. «قتل الانسان»
3- به آفرینش خود از نطفه ناچیز بنگرید تا از كفر و غرور دست بردارید. «من نطفة خلقه»
4- آفرینش انسان تصادفى نیست، بلكه از روى حساب و كتاب و تقدیر و اندازهگیرى است. «فقدّره»
5 - آفریدن، دلیل قدرت و اندازهگیرى، دلیل حكمت است. «خلقه فقدّره»
6- با آسان بودن راه شناخت حق و پیمودن آن، چرا گروهى بىراهه مىروند؟ «قتل الانسان ما اكفره... ثم السّبیل یَسّره»
7- خداوند با آسان كردن راه تكامل، اتمام حجت كرده است. «ثم السبیل یَسّره»
8 - انسان داراى استعدادهاى زیادى است كه با پیمودن راه حق به تكامل مىرسد. «ثم السّبیل یَسّره»
9- انسان كه مرگ و قبر را مىبیند، چرا سرسختى مىكند؟ «قتل الانسان ما اكفره... ثم اماته فَاقبره»
10- تمام كارها در حقیقت منسوب به اوست. «اماته فاقبره»
11- معاد، جسمانى است. «اقبره... انشره» یعنى همان را كه در قبر برد، بیرون آورد.
12- با اینكه راه باز و حركت آسان است، امّا گروهى واماندهاند. «ثم السّبیل یسّره... لمّا یقض ما امره»
13- توحید و نبوت و معاد در كنار یكدیگر مطرحند. «خلقه - السّبیل یسّره - انشره»
14- زمان وقوع قیامت تنها در اختیار خداست. «اذا شاء انشره»
15- انسان از ابتدا تا انتها تحت تدبیر و در دست اوست. «خلقه - اماته - انشره»