ترجمه
آنگاه كه (برادران او) گفتند: همانا یوسف و برادرش (بنیامین) نزد پدرمان از ما كه گروهى نیرومند هستیم محبوب‏ترند. همانا پدرمان (در این علاقه به آن دو) در گمراهى روشنى است.

نکته ها
«عُصبة» به گروه متحد و قوى مى‏گویند زیرا با وحدت و همبستگى همچون «اعصاب» یك بدن، از همدیگر حمایت مى‏كنند.
دو نفر از پسران حضرت یعقوب، (یوسف و بنیامین) از یك مادر و بقیه از مادرى دیگر بودند. علاقه پدر به یوسف، به دلیل خردسال بودن یا به دلیل كمالاتى كه داشت، موجب حسادت برادران شده بود. آنها علاوه بر حسادت با گفتن: «و نحن عصبة» نشان دادند كه دچار غرور و تكبّر شده و در اثر این غرور و حسد، پدر را متّهم به اشتباه و انحراف در مهر ورزى به فرزندان مى‏كنند.
افرادى در جامعه، به جاى آنكه خود را بالا ببرند، بزرگان را پایین مى‏آورند. چون خود محبوب نیستند، محبوب‏ها را مى‏شكنند.
فرق است میان تبعیض و تفاوت. تبعیض؛ برترى دادن بدون دلیل است. ولى تفاوت؛ برترى بر اساس لیاقت است. مثلاً نمره‏هاى یك معلّم، تفاوت دارد، ولى این تفاوت حكیمانه است، نه ظالمانه.
علاقه‏ى حضرت یعقوب به یوسف، حكیمانه بود نه ظالمانه، ولى برادران یوسف، این علاقه را بى‏دلیل پنداشتند و گفتند: «انّ ابانا لفى ضلال مبین»
گاهى علاقه زیاد، سبب دردسر مى‏شود؛ یعقوب، یوسف را خیلى دوست داشت و همین امر موجب حسادت برادران و افكندن یوسف در چاه شد. چنانكه علاقه زلیخا به یوسف، به زندانى شدن یوسف انجامید.
لذا زندان‏بان كه شیفته اخلاق یوسف شده بود، وقتى به او گفت: من تو را دوست دارم. یوسف گفت: مى‏ترسم این دوستى نیز بلائى بدنبال داشته باشد.(30)

پيام ها
 1- حسادت موجب مى‏گردد افراد بزرگسال سن و شخصیّت خود را فراموش كرده و با كودكان كینه توزى كنند. (با توجّه به اینكه یوسف كوچك‏تر بود، بزرگترها به او حسادت ورزیدند) «لیوسف... احبّ الى ابینا»*
 2- اگر فرزندان احساس تبعیض كنند، آتش حسادت در میان آنان شعله‏ور مى‏شود. «احبّ الى ابینا منّا»
 3- عشق وعلاقه به محبوب شدن، در نهاد هر انسانى وجود دارد. انسان‏ها از كم‏توجّهى وبى‏مهرى به خود، رنج مى‏برند. «احبّ الى ابینا»
 4- حضرت یعقوب به همه فرزندان محبّت داشت. «احبّ الى ابینا منّا» (برادران مى‏گفتند: یوسف محبوب‏تر است، یعنى ما نیز محبوب هستیم)*
 5 - زور وقدرت، محبّت نمى‏آورد. (برادران قدرت داشتند، ولى محبوب نبودند) «لیوسف... احبّ... و نحن عصبة»
 6- با هم بودن موجب احساس نیرومندى و قدرت مى‏شود. «نحن عصبة»*
 7- گروه‏گرایى، اگر بدون رهبرى صحیح و خداپسندانه باشد، عوامل سقوط را سریعتر فراهم مى‏كند. («و نحن عصبة» نشان انسجام است، ولى انسجامى رها وبدون رهبرى صحیح)*
 8 - انسان براى ارتكاب خطا و گناه، اوّل خود را توجیه و كار خود را تئوریزه مى‏كند. (برادران هم خود را متّحد و قوى مى‏دانند، «و نحن عصبة» و هم پدر را منحرف، «انّ ابانا لفى ضلال» و با این دلیل، حسادت خود را توجیه مى‏كنند.)*
 9- جوانان نوعاً خود را عقل كل دانسته و به نظرات پدران كمتر اهمیّت مى‏دهند. «نحن عصبة انّ ابانا لفى ضلال مبین»*
 10- احساس قدرت و نیرومندى، عقل را كور مى‏كند. «نحن عصبة انّ ابانا لفى ضلال مبین»*
 11- معیارهاى نادرست، نتایج نادرست به دنبال دارد. (اگر معیار فقط قدرت و تعداد شد، نتیجه‏اش نسبت انحراف به اقلّیت مى‏شود.) «انّ ابانا لفى ضلال مبین»*
 12- خودخواهان عوامل ناكامى را به جاى آن كه در خود جستجو كنند به دیگران نسبت مى‏دهند. «انّ ابانا لفى ضلال مبین» (به جاى آنكه بگویند ما حسودیم، گفتند: پدر ما منحرف است)*
 13- حسادت، مرز نبوّت واُبوّت (پیامبرى وپدرى) را نیز مى‏شكند و فرزندان به پیامبرى كه پدرشان است، نسبت انحراف و بى‏عدالتى مى‏دهند. «انّ ابانا لفى ضلال مبین»
 14- غفلت انسان ممكن است به جایى برسد كه در عین انحراف و خطاكارى خود دیگران را خطاكار قلمداد كند. (برادران یوسف به جاى آنكه خود را حسود و توطئه‏گر بدانند، پدر را منحرف دانستند) «انّ ابانا لفى ضلال مبین»*