ترجمه
پس هرگاه معتدل و استوارش ساختم و از روح خود در او دمیدم، پس سجده‏كنان پیش او بیافتید.
پس فرشتگان همگى با هم و یك‏سره سجده كردند.
مگر ابلیس از اینكه با سجده‏كنان باشد، خوددارى كرد.

نکته ها
مراد از دمیده شدن روح خداوند در انسان، جان داشتن و نفس كشیدن نیست، زیرا كه حیوانات نیز نفس مى‏كشند، بلكه مراد اعطاى صفاتى چون خلاّقیّت، اراده و علم، از سوى خدا به انسان است و نسبت دادن روح به خداوند، براى شرافت روح است، نظیر بیت‏اللَّه و شهراللَّه.
سجده فرشتگان بر آدم، یك سجده تشریفاتى نبود، بلكه به معناى خضوع آنان در برابر آدم و نسل او بود. یعنى فرشتگان نیز در خدمت بشر و مسخّر اویند.(19)

پيام ها
 1- آفرینش انسان، كامل و متعادل است. «سوّیته»
 2- سجده فرشتگان، بخاطر دمیده شدن روح خدا بود. «نفخت فیه من روحى فقعوا»
 تن‏آدمى شریف است به جان آدمیّت‏
نه همین لباس زیباست نشان آدمیّت‏
 3- انسان، موجودى است دو بُعدى و در هر دو بُعد كامل است. در بُعد مادّى، «سوّیته» در بُعد معنوى، «نفخت فیه من روحى»
 4- انسان، مظهر تجلّى بعضى صفات خداوند است. «من روحى»
 5 - معنویّت، نیاز به تن و مَركَب مادّى دارد. «سوّیته و نفخت فیه...»
 6- كسانى‏كه حاضر نیستند در صفوف سجده‏كنان باشند، روح ابلیسى دارند. «الاّ ابلیس اَبى‏...»
 7- گرچه سجود و ركوع یك ارزش است، ولى اگر همراه با ركوع و سجود دیگر نمازگزاران باشد ارزش كامل‏ترى دارد.(20) «مع السّاجدین»