ترجمه
آنان را (به حال خود) رها كن تا بخورند و بهرهمند شوند و آرزوها سرگرمشان كند، پس به زودى (نتیجه این بىتفاوتىها را) خواهند فهمید.
نکته ها
مسئله رهاكردن كفّار به حال خود كه از جملهى «ذرهم» استفاده مىشود، به خاطر سركشى خود آنان است، وگرنه خداوند ابتدا براى هدایت همهى انسانها، پیامبر فرستاده و كسى را به حال خود رها نكرده است. چنانكه این مطلب بارها در قرآن مطرح شده است. از جمله: «و نذرهم فى طغیانهم یعمهون»(2)، آنان را رها مىكنیم تا در سركشى خود سردرگم شوند و در جاى دیگر مىفرماید: «و یمُدّهم فى طغیانهم»(3) آنان را در سركشى كردن مهلت مىدهیم.
انسان به آرزو زنده است و اگر روزى آرزو از انسان گرفته شود از كار و تلاش دست برمىدارد. امّا آرزویى كه در اسلام مورد انتقاد قرار گرفته است، مربوط به موارد ذیل است:
1. آرزوى طولانى، 2. آرزوى بیش از عمل، 3. آرزوى بدون عمل، 4. آرزویى كه انسان را سرگرم كند، 5، آرزوى خیر داشتن از كار و افراد بد.
پیامبراكرمصلى الله علیه وآله فرمود: من از دو چیز بر شما مىترسم؛ یكى پیروى از هوسها كه شما را از حقّ باز دارد و دیگرى آرزوهاى طولانى كه شما را از آخرت غافل نماید. در دعاى كمیل مىخوانیم: آرزوهاى طولانى، انسان را از رسیدن به خیرات محروم مىكند. «و حَبَسنى عن نفعى بُعد آمالى»
2) انعام، 110.
3) بقره، 15.
پيام ها
1- در تبلیغ و ارشاد وقت خود را صرف نااهلان نكنید. «ذرهم»
2- انسان، گاهى چنان در كفر غوطهور مىشود كه برهان و هشدار انبیا نیز او را بیدار نمىكند «ذرهم»
3- آرزو اگر انسان را غافل كند، نابجاست. «و یُلههم الأمل» (ولى اگر انسان را به كار و تلاش وادار كند خوب است زیرا در قرآن مىخوانیم: «والباقیات الصّالحات خیر عند ربّك ثواباً و خیر اَمَلاً»(4))
4- مهلت الهى را نشانه لطف و رحمت او ندانیم. «ذرهم ... فسوف یعلمون»
(گاهى پزشك به اطرافیان بیمار مىگوید: مریض را رها كنید و هر چه مىخواهد بخورد به او بدهید، زیرا كار از كار گذشته است)
4) كهف، 46.