ترجمه
(ابلیس) گفت: پروردگارا! به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من هم در زمین (بدى‏ها را) برایشان مى‏آرایم و همه را فریب خواهم داد.
مگر بندگان اخلاص‏مند (و برگزیده تو را) از میان آنان.

نکته ها
خداوند كسى را گمراه نمى‏كند، لكن اگر كسى با اراده خود راه انحراف را برگزیند، خدا او را به حال خود رها مى‏سازد. و این رهاكردن بزرگترین كیفر و قهر الهى است. ابلیس نیز چون بااراده خود تكبر ولجاجت كرد، خداوند او را به حال خود رها كرد ومراد از جمله «اغویتنى» نیز همین معناست؛ یعنى اكنون كه بخاطر لجاجتم مرا از مَدار لطف خود خارج كرد وبه حال خودم واگذاردى من چنین و چنان خواهم كرد.
ابلیس مى‏داند كه گروهى از مردم، از برگزیدگان الهى خواهند بود، (یعنى او نبوت و امامت را نیز پذیرفته است همانگونه كه از كلمه «ربّ بما اغویتنى» معلوم مى‏شود، خدا را پذیرفته است و از دعایش كه مرا تا قیامت مهلت بده، روشن مى‏شود معاد را نیز قبول داشته است. بنابراین ابلیس اصول عقائدش درست بود، لكن عیب او تكبّر و نداشتن روحیه‏ى تسلیم و عبودیت بود. پس علم و ایمان به تنهایى كافى نیست، عمل وتسلیم وعبودیت لازم است.

پيام ها
1- ابلیس و ابلیس صفتان عیب خود را به خدا نسبت مى‏دهند. «اغویتنى»
2- ابزار انحراف شیطان، زیبا جلوه دادن زشتى‏هاست. «لَاُزیننّ»
3- پاكان و مخلصان از دام شیطان درامانند. «المخلصین» (البته اخلاص داشتن كافى نیست، عنایت خداوند لازم است. زیرا كلمه «مخلَص» به معناى برگزیده الهى است)