ترجمه
الف، لام، میم، صاد.
(این) كتابى است كه به سوى تو نازل شده، پس در سینهات تنگى (و شك وتردیدى) از آن نباشد، تا به وسیلهى آن (كتاب)، بیم دهى و براى مؤمنان تذكّر و پندى باشد.
نکته ها
از مجموع 29 سوره كه با حروف مقطّعه آغاز شده، بعضى با حروف «الم» و بعضى با حرف «ص» شروع شده است، امّا این سوره با مجموعه «المص» آغاز شده كه شاید بیانگر آن باشد كه آنچه در تمام آن سورهها مىباشد، در این سوره نیز هست. [1]
پيام ها
1- قرآن، كتابى بس بزرگ است. («كتاب» نكره آمده است)
2- توجّه به قرآن و مفاهیم آن، سبب سعهى صدر است. «كتاب... فلایكن فى صدرك حرج منه»
3- شرط رسالت و تبلیغ، سعهى صدر است. «انزل الیك فلایكن فى صدرك حرج منه لتنذر به»
4- از لجاجت كفّار نگران نباش، وظیفهى تو انذار است، نه اجبار. «لتنذر»
پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله پس از نزول قرآن، نگران نپذیرفتن مردم و مخالفت آنان با قرآن بود كه خداوند با این آیه پیامبر را تسلّى مىدهد.
5 - هشدارهاى انبیا براى عموم است، ولى تنها مؤمنان از آنها بهرهگرفته و متذكّر مىشوند. «لتنذر به وذكرى للمؤمنین»
توضيحات
سیماى سوره اعراف
این سوره دویست و شش آیه دارد و از سورههاى مكّى است. در این سوره از اصحاب اعراف و داستان اعراف (آیه 46 و 48) سخن به میان آمده، لذا به «اعراف» نامگذارى شده است.
این سوره سوّمین سورهاى است كه با حروف مقطّعه آغاز مىشود و اوّلین سوره از سورههاى سجدهدار قرآن است و در آیهى آخر آن، سجده مستحبّ وارد شده است.
از میان یكصد و چهارده سورهى قرآن، هشتاد و شش سوره در مكّه نازل شده است كه معمولاً دربارهى اصول عقائد و مبارزه با شرك و توجّه دادن به مقام انسان و امثال آن بحث مىكند.
در این سوره علاوه بر آنها، به ماجراى آدمعلیه السلام با ابلیس، داستان حضرت نوح، هود، صالح، لوط، شعیب و موسىعلیهم السلام، بیان اصول و مبانى دعوت پیامبر اسلام و شرح احوال قیامت، توبه و اصلاح خویشتن، موضوع عرش، میزان، عالم ذرّ و پیمان خداوند با انسان و بیان قرآن و عظمت آن و اعراف و اصحاب اعراف اشاره شده است.